ဘေလာ့ဂ္လာလည္သူမ်ားအားလံုး ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။ အႏုပညာအရေရာ ဘေလာ့ဂ္နည္းပညာအရပါ အားနည္းတာရယ္၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ မအားလပ္ျဖစ္ေနတာရယ္နဲ႔ က်မဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ ပို႔စ္အသစ္ေတြ မတင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြေတြက အသိအမွတ္ျပဳ လာလည္ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္သလို ကဗ်ာကိုလည္း တခါမွ မေရးခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာေတြေရးခ်င္ေနၿပီး စာေပအႏုပညာရွင္တေယာက္ ျဖစ္ခ်င္သူပါ။ အေမနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေလးကိုေတာ့ ေရးခ်င္ေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။
-------------
ေတာင့္တရသည္ အမိရင္ခြင္
မျပည့္စံုမႈ၊
ဘက္လိုက္မႈ၊
ႏိုင့္ထက္စီးနင္းမႈေတြ
ျပြမ္းတီးေနတဲ့ ဒီေခတ္ဆိုးႀကီးထဲမွာ
ေလာကသခင္က
အေမ့ကို
သမီးဘ၀ထဲကေန
အၿပီးတိုင္ ဆြဲေခၚသြားခဲ့။
လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက
အေမ လို႔ ေခၚခြင့္ မရခဲ့တဲ့ သမီး။
အေမ့ေမတၱာဆိုတာ
ေအးျမတယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္တဲ့။
အေမ့ရင္ခြင္ဟာ
ေႏြးေထြး လံုၿခံဳတယ္တဲ့။
စာဖြဲ႔သူေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးဖြဲ႔သီခဲ့ၾကေပမယ့္
က်မမွာ
အဲသလို
လံုၿခံဳ ေႏြးေထြး ခ်မ္းေျမ့မႈကို
ရခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ မရွိခဲ့။
' အေမရယ္
သမီးကို ဘာေၾကာင့္
တေယာက္တည္း
ထားခဲ့ရတာလဲ။'
ခဏခဏ
က်မကိုက်မ
ေမးမိခဲ့။
က်မလည္းပဲ
ဟုိေရာက္ သည္ေရာက္
၀မ္းေရတထြာ သမုဒရာအတြက္
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရွာရင္း
ေတြ႔ႀကံဳဆံုခဲ့ ဘ၀ ျမင္ကြင္းေတြကို
အေမသာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခဲ့ရင္..
အေမဟာ
က်မဘက္က မားမားရပ္ၿပီး
ခုခံ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ့္သူဆိုတာ
က်မ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္တယ္။
ဘက္လိုက္မႈကို မႏွစ္သက္တဲ့ အေမ
ထက္ျမက္တဲ့ အေမဟာ
သမီးအတြက္ေတာ့
ခန္႔ညားတဲ့
မဟာတံတိုင္းႀကီးပဲေပါ့။
ဒီေခတ္မွာ လူျဖစ္ရတဲ့
သမီးတို႔တေတြဟာ
ေပျဖစ္တုန္းခံ
တူျဖစ္ရင္ႏွံ ရတဲ့ ဘ၀မ်ဳိး။
ဘယ္လို
ဒုကၡ သုခေတြပဲ ႀကံဳရ ႀကံဳရ
က်မ အလိုခ်င္ဆံုး
အေတာင့္တဆံုးက
မိခင္ရဲ့ ေအးျမ ရင္ခြင္
ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္ေလးပါပဲ။
ေကဇီလင္း
၃၁ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈။
No comments:
Post a Comment